Trees: “Ik woon hier sinds 1978. Ik ben geboren in Sloten en later nog verhuisd naar Amsterdam. Samen met mijn man en onze drie kinderen heb ik in Purmerend gewoond. Vanwege zijn werk zijn we toen naar Nieuwegein verhuisd. Zelf heb ik ook mijn hele leven gewerkt. Ik kom uit een telersfamilie en heb veel achter de toonbank gestaan, bij broers en neven, voor de verkoop van groente, fruit en delicatessen. Maar ook heb ik veel coupeusewerk gedaan. Stilzitten kan ik niet; ik heb veel cateringwerk gedaan, en in de laatste periode van mijn werkende leven heb ik bij RWS gewerkt.”

Carola merkt op dat het kortetermijngeheugen van haar moeder door de dementie steeds meer afneemt. “We zijn blij met de ondersteuning van casemanager Serieke. Mijn moeder heeft een goede klik met haar en ik kan ook met vragen bij haar terecht.”

Trees vertelt dat ze sinds een jaar naar het ontmoetingscentrum in Fort Vreeswijk gaat. “Ik vind het gezellig en het breekt de dag. Want als je steeds alleen thuis zit, komen de muren op je af.” Carola: “We zien dat de dementie het steeds moeilijker maakt om zelfstandig te wonen. Zij staat al wel op de wachtlijst voor een beschermde woonomgeving, maar we gunnen haar dat ze nog zo lang mogelijk op dit fijne plekje kan blijven wonen. Wat ik zo bewonder in mijn moeder is haar realiteitszin. Ze beseft dat er een moment komt dat ze hier niet kan blijven wonen en dat een eengezinswoning ook te groot is voor haar alleen.”

Trees: “Ik vind het fijn met mijn kinderen en kleinkinderen samen te zijn. We gaan er op de trouwdag van Ger en mij nog steeds op uit, zoals naar Artis of ’t Loo. Het is voor mij belangrijk zo min mogelijk afhankelijk te zijn van mijn kinderen en mijn zelfstandigheid te behouden. Eén keer in de week heb ik hulp bij het huishouden, maar verder kan ik veel zelf. Het is alleen moeilijk dat ik soms dingen vergeet. En daarnaast is alleen zijn niet altijd fijn. Dan ga ik een eindje om en is het prettig dat ik sociale contacten heb, zoals in het ontmoetingscentrum.”

Carola: “Voor ons als kinderen is het belangrijk mijn moeder te ontzorgen en haar respectvol te begeleiden in het dementieproces. Winkelen vindt ze bijvoorbeeld verschrikkelijk, dus voor nieuwe kleding ga ik eerst zelf op pad en dan gaan we daarna nog een keer samen heel gericht shoppen. (lachend): “Maar dan wordt het al heel snel ergens koffie drinken, want ze is gek op gezelligheid!”