Na zeven jaar in de ouderenzorg te hebben gewerkt, wilde ik graag eens wat anders. Ik ben in het ziekenhuis gaan werken, maar dit beviel mij niet. Ik ben vijf maanden weggeweest uit de ouderenzorg en daarna vliegensvlug weer terug!

Het is goed om jezelf te ontplooien en op verschillende werkplekken te kijken. Daar groei je zeker van. Maar wat als je er dan achter komt dat werken in een ziekenhuis helemaal niet bij je past? Dat heb ik zelf ondervonden. Ik wilde eens wat anders. Weg van alle dagelijkse activiteiten en op naar vernieuwing.

Nieuwe uitdaging: cultuurshock!

Het leek mij een leuke uitdaging, werken in het ziekenhuis. Patiënten komen en gaan en elke dag is weer anders. Ik had nog niet eerder in een ziekenhuis gewerkt, maar toch de stap genomen. Dat was even een cultuurshock!

Het gaat er in een ziekenhuis zo anders aan toe dan in de ouderenzorg. Eenmaal gewend aan alle veranderingen, kon ik toch aardig mijn draai vinden. Ik had fijne collega’s en genoeg verpleegkundige handelingen te doen. Zeker een mooie ervaring, maar o zo klinisch.

Het gemis

Toen kwam het gemis. Kan ik wel de zorg leveren waar mijn hart naar toe gaat? In het ziekenhuis was ik continu bezig met nieuwe handelingen en de ene opname van patiënten na de andere kwam voorbij. Ik leerde de patiënten net kennen en dan gingen ze weer met ontslag. Of ik was twee dagen vrij en dan was de patiënt waar ik zo betrokken bij geweest was ineens weg. Hoe is het die patiënt vergaan? Dat vroeg ik mij dan af. Ik had zo’n onaf gevoel.

Daar gaat mijn hart naar uit

De betrokkenheid die je in de ouderenzorg hebt, miste ik. Het huiselijke, de gezelligheid en alle zorg rondom het ouder worden naar de laatste levensfase toe. Ik vond het persoonlijk wel eens tegenstrijdig om te zien dat er in het ziekenhuis alle toeters en bellen uit de kast getrokken werden bij een 97-jarige dame. Begrijp me niet verkeerd. Natuurlijk is het fijn dat iemand weer opknapt. Maar tot hoe ver moeten we hierin gaan?

In het ziekenhuis gaat het om het beter maken van de patiënt. In de ouderenzorg krijg je veel meer te maken met zorg rondom de laatste levensfase.

Zoals meneer Jansen, die me een paar dagen voor zijn overlijden vertelde: ”Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Ik heb een mooi leven gehad en het is goed zo.” Ik merk dat mijn hart meer uit gaat naar deze zorg. Er kunnen zijn voor de bewoner, familie en naasten. Daar krijg ik voldoening van.

De knoop doorgehakt

Twee maanden geleden heb ik eindelijk de knoop doorgehakt! Ik wilde weg uit het ziekenhuis en terug de ouderenzorg in. Ik solliciteerde opnieuw bij Zorgspectrum. Zij wilden mij weer graag terug. Wat was ik blij. Het was goed om terug te zijn en wat fijn die herkenning van bewoners en collega’s bij mijn terugkomst. Ik kan nu weer de zorg leveren waar mijn hart ligt. Ik voel me fijn en op mijn plek. Dit is mijn pad.

Het verhaal

Besef dat het als verpleegkundige niet altijd alleen gaat om de handelingen die je kunt uitvoeren, maar ook om het verhaal achter de bewoner en jezelf. Beloop jij jouw juiste pad?

PS: de patiëntnaam die hier is gebruikt, is fictief.

Blogger: Susanne van Doorn